Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Praeteritis, inquit, gaudeo. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Minime vero, inquit ille, consentit. Duo Reges: constructio interrete. Iam in altera philosophiae parte. Istic sum, inquit. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.
- At multis malis affectus.
- Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.
- Res enim concurrent contrariae.
- Ita credo.
- Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.
- Eam stabilem appellas.
- Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?
- Quare attende, quaeso.
- Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
- Scrupulum, inquam, abeunti;
- Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;
- Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
- Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
- Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.
- Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. An nisi populari fama? Ego vero isti, inquam, permitto. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Sed haec omittamus; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Tu quidem reddes; Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Quonam modo? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Si longus, levis. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Iam contemni non poteris. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Ne discipulum abducam, times. Nihil enim hoc differt. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Sed quot homines, tot sententiae;
Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quae contraria sunt his, malane? Restatis igitur vos; Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Proclivi currit oratio.