Qui est in parvis malis.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Proclivi currit oratio. Duo Reges: constructio interrete. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Velut ego nunc moveor. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Refert tamen, quo modo.
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Age sane, inquam. Urgent tamen et nihil remittunt. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Memini me adesse P. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Immo alio genere;
- Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
- Quid sequatur, quid repugnet, vident.
- Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris.
- Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
- Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Recte dicis;
Non est igitur voluptas bonum. Venit ad extremum; Primum divisit ineleganter; Hoc simile tandem est? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Nunc de hominis summo bono quaeritur;
Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare tuebere et munies.
Primum quid tu dicis breve? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Ut id aliis narrare gestiant? Quis negat? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nulla erit controversia. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Restinguet citius, si ardentem acceperit.
- Confecta res esset.
- Sed haec omittamus;
- Etiam beatissimum?
- Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
- Proclivi currit oratio.
- Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
- Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;
- Sed ad rem redeamus;
Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Quae cum essent dicta, discessimus. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Dici enim nihil potest verius. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Si longus, levis; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Etiam beatissimum? Graccho, eius fere, aequalí?