Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis enim redargueret? Duo Reges: constructio interrete. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? At enim hic etiam dolore. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quod totum contra est. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Sit sane ista voluptas.
Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Non laboro, inquit, de nomine. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Maximus dolor, inquit, brevis est.
- Non est igitur voluptas bonum.
- Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
- Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
Audeo dicere, inquit. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
- Qui convenit?
- Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
- Nulla erit controversia.
- Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;
- Magna laus.
- Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
- Equidem e Cn.
- Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
- Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
- Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex.
- Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
- Natura sic ab iis investigata est, ut nulla pars caelo, mari, terra, ut poëtice loquar, praetermissa sit;
- Utilitatis causa amicitia est quaesita.
- Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.
- Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Confecta res esset. Sed ad bona praeterita redeamus. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Age sane, inquam. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Reguli reiciendam; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Memini vero, inquam;
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Cur iustitia laudatur? Velut ego nunc moveor. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.
Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.
Hac videlicet ratione, quod ea, quae externa sunt, iis tuemur officiis, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis.