Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Sed haec omittamus; Duo Reges: constructio interrete. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Primum divisit ineleganter; Laboro autem non sine causa; Sed quid sentiat, non videtis. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;
- Stoicos roga.
- Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum.
- Scaevolam M.
- Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
- Audeo dicere, inquit.
- Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Paria sunt igitur. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
- Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
- Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
- Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;
- Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
- Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.
Ut pulsi recurrant? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
- Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum?
- Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.
- Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.
- Et quod est munus, quod opus sapientiae?
- Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
- Quid enim?
Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Sint modo partes vitae beatae. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.
Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. At hoc in eo M. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Ut id aliis narrare gestiant? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quae sequuntur igitur? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Nihil ad rem! Ne sit sane;
At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.