Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Maximus dolor, inquit, brevis est. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Duo Reges: constructio interrete. Dicimus aliquem hilare vivere; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
- Quid adiuvas?
- Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?
- Audeo dicere, inquit.
- Ego vero isti, inquam, permitto.
- ALIO MODO.
- Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.
- Sed fortuna fortis;
- Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
- Non semper, inquam;
- Si enim ad populum me vocas, eum.
- Sed nimis multa.
- Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
- Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est.
- Etiam beatissimum?
- Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.
- Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.
- Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.
Nam cum Academicis incerta luctatio est, qui nihil affirmant et quasi desperata cognitione certi id sequi volunt, quodcumque veri simile videatur.
Istic sum, inquit. Non potes, nisi retexueris illa. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Qui convenit? De illis, cum volemus. Hoc simile tandem est?
Quis istud possit, inquit, negare?
Primum divisit ineleganter; Erat enim res aperta. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Ut id aliis narrare gestiant? Sedulo, inquam, faciam. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Prioris generis est docilitas, memoria; Qui est in parvis malis.
- At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
- Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Ita prorsus, inquam; Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Si id dicis, vicimus. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Nos cum te, M. Eadem fortitudinis ratio reperietur.
Ac tamen hic mallet non dolere. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.
An nisi populari fama? Nos cum te, M. An tu me de L. Age, inquies, ista parva sunt. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Respondeat totidem verbis.