Suo enim quisque studio maxime ducitur.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Sed haec nihil sane ad rem; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Duo Reges: constructio interrete.
Sed ille, ut dixi, vitiose.
Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Tu quidem reddes; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.
Sensus enim cuiusque et natura rerum atque ipsa veritas clamabat quodam modo non posse adduci, ut inter eas res, quas Zeno exaequaret, nihil interesset.
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Non semper, inquam; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quid sequatur, quid repugnet, vident. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. In schola desinis. Bonum valitudo: miser morbus.
- Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.
- Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.
- Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
- Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet.
- Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.
- Quis hoc dicit?
- Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.
- Age sane, inquam.
- Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.
- Cur iustitia laudatur?
- Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
- Pollicetur certe.
- Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.
- Sed videbimus.
- Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
- Age sane, inquam.
- Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
Equidem, sed audistine modo de Carneade? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Quis hoc dicit? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Et quidem, inquit, vehementer errat; Memini vero, inquam; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Restatis igitur vos; Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Quid nunc honeste dicit? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Nam ista vestra: Si gravis, brevis;
Illa tamen simplicia, vestra versuta. Quaerimus enim finem bonorum. Aliter autem vobis placet. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Sed ad rem redeamus; Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
- Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
- Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
- Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.