Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Duo Reges: constructio interrete. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Refert tamen, quo modo. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;
Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Reguli reiciendam; Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Quis Aristidem non mortuum diligit? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Non enim hilaritate nec lascivia nec risu aut ioco, comite levitatis, saepe etiam tristes firmitate et constantia sunt beati.
Cur deinde Metrodori liberos commendas? Sint modo partes vitae beatae. Iam in altera philosophiae parte. Nemo igitur esse beatus potest. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Oratio me istius philosophi non offendit; Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
- At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.
- Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
- Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
- Quid ergo?
- Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
- Optime, inquam.
- Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
- Hic ambiguo ludimur.
- Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.
Tum mihi Piso: Quid ergo? Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Et nemo nimium beatus est; Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Ergo, inquit, tibi Q. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
An potest cupiditas finiri? Urgent tamen et nihil remittunt. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Eaedem res maneant alio modo. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.
Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.
Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Cur iustitia laudatur? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Hic nihil fuit, quod quaereremus.
- Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.
- Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
- In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
- Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?